Evett bazen hüzzam bir eser, bazen yalancı bir yürek ihaneti vedayla sonlandıran yürektekileri.zalimde olsa yaşadıklarımız bizi olgunlaştırıyor her kader deki yaşanılan gibi. sevgi damlalarımı bırakıyorum vedalarına sevgi lerrr
Zalim olan biziz ve her zamanki gibi suçu kaderin üstüne yığıyoruz diye düşünüyorum ve bu keman sesiyle ruhumun zincirleriini bırakıveriyorum, sağolasın...
Keman sesi duyduğumda, ''keman ağlıyor'' derim. Neden bilmem sanki hep vedaları anlatır. Vedalarsa kaderin bizlere acı süprizleri. Aynen dediğin gibi sevgili jadore, rotasız...
evet o hüzzam şarkıdır!!! Suçlu!.. Suçlu da odur, mahkûm da o olacaktır sevgili jadore.. Çünki başka hüzzamlara tahammül gücü bulamazsın gerçek suçluyu bulursan!
Ayrılık sözkonusu olduğunda, her iki taraf da mecburen yelkensiz, dümensiz, rotasız bir yolculuğun eşiğinde bulur kendini. Ne kadar zor olsa da hayatın gerçeklerinden biridir bu; herkesin başına gelebilecek birşeydir... Çok etkileyici bir veda anlatımı idi. Değişik bir tarzın da var aslında senin. Şöyle ki şiirin içinde sorular da soruyorsun. Daha önce başka bir şiirinde de vardı sorular, hatırlıyorum. Suçlu kader midir, alınyazısı mıdır; yoksa bizler miyiz; bunun kesin bir cevabı yok. Kader midir bizi böyle davranmaya iten; yoksa kendi davranışlarımız mı belirliyor kaderi?.. Her neyse, sonuçta herşey olacağına varıyor, öyle değil mi? Sevgiler...
Her zamanki gibi, tatlı bir hüzün esintisi geziniverdi yüreğimin üzerinde.Usuldan usuldan üşüdüm... Arkama yaslandım ve hayatımı düşündüm... Yaşadıklarımı, yaşayamadıklarımı, sevinçlerimi,kederlerimi... Kaybettiklerimi, ya da yakalayamadıklarımı... Hepsi, bu şiirin satır aralarından kopup gelen tüm mahzun esintiler, bir buruk tebessüm sevecenliğinde yaladı geçti dudaklarımı... Garip bir durum... Tarifi zor bir haz... Ancak şiirlerde, Jadore becerisi ile hayat bulabiliyor. ...... Merhaba Jadore!... Seni, güzel şiirlerini ojumak hep güzel olmuştur. Senden bir eski dost ricam var. Blogcuya artık yazı ve resim eklemeyi beceremiyorum, yazdıklarım da çok hoş olmuyor. Bilirim, hep çok meşgulsündür ama, eğer fırsat bulabilirsen, uzakdost'a da bir sayfa düzenle diye ricada bulunuyorum blogspotta. Eğer mümkün olursa, blogcuya not bırakabilirsin. İyi günler,iyi tatiller diliyorum şimdiden.
seçtiğin tüm kavramlar vedalara barışık, hüzne yakın terimler güzel insan... ardından hüzünlenebileceğimiz bir geçmişe sahipsek bile varsın ağlasın keman, şarkılar yinede hüzzam çalsın, ve biz kadere atalım topu... ama hüznümüzü seviyoruz
18 yorum:
Evett bazen hüzzam bir eser, bazen yalancı bir yürek ihaneti vedayla sonlandıran yürektekileri.zalimde olsa yaşadıklarımız bizi olgunlaştırıyor her kader deki yaşanılan gibi.
sevgi damlalarımı bırakıyorum vedalarına
sevgi lerrr
Huzur veriyorsun...
Bazen hüznü de huzur kılıyorsun..
Anladım ki üyelikte sorun var senin aranjuezi aldım benim sayfam için,çaldı.İzin almadan aldım ama..
Zalim olan biziz ve her zamanki gibi suçu kaderin üstüne yığıyoruz diye düşünüyorum ve bu keman sesiyle ruhumun zincirleriini bırakıveriyorum, sağolasın...
Keman sesi duyduğumda, ''keman ağlıyor'' derim.
Neden bilmem sanki hep vedaları anlatır. Vedalarsa kaderin bizlere acı süprizleri. Aynen dediğin gibi sevgili jadore, rotasız...
Sevgiler
evet o hüzzam şarkıdır!!! Suçlu!.. Suçlu da odur, mahkûm da o olacaktır sevgili jadore..
Çünki başka hüzzamlara tahammül gücü bulamazsın gerçek suçluyu bulursan!
Çok iyi hatırladığım bir şiir.
Defalarca okumuştum ilk yazdığında. Hatta günlerce açıp okumuştum.
Yine okudum. Hala taze, hala güncel, hala aynı heyecanla...
Sevgiler...
Yelkensiz,dümensiz ve rotasız yolculuklara herkesin zaman zaman ihtiyacı olduğu düşüncesindeyim.
Yine harikasın!
Sevgilerle..
Sadece biz sevgili jadore,sadece bizleriz.
Kalem bizlerin elinde,kendi doğrumuzu kendimiz çizeriz,ve hep yenildiğimizde suçu başka başka yerlere yükleriz.
Saygılar sevgiler.
Ayrılık sözkonusu olduğunda, her iki taraf da mecburen yelkensiz, dümensiz, rotasız bir yolculuğun eşiğinde bulur kendini. Ne kadar zor olsa da hayatın gerçeklerinden biridir bu; herkesin başına gelebilecek birşeydir... Çok etkileyici bir veda anlatımı idi. Değişik bir tarzın da var aslında senin. Şöyle ki şiirin içinde sorular da soruyorsun. Daha önce başka bir şiirinde de vardı sorular, hatırlıyorum. Suçlu kader midir, alınyazısı mıdır; yoksa bizler miyiz; bunun kesin bir cevabı yok. Kader midir bizi böyle davranmaya iten; yoksa kendi davranışlarımız mı belirliyor kaderi?.. Her neyse, sonuçta herşey olacağına varıyor, öyle değil mi? Sevgiler...
Her vedaya açılan yolculuk; "Yelkensiz, dümensiz, rotasız…" dır.
Güzel yüreğine sağlık.
Sevgiler canım...
keman sesine bırakıp kendimi okudum ve bir suçlu aradım, aynadaki aksimdi tek suçlu ne zaman nede hüzzam... sevgiler
Her zamanki gibi,
tatlı bir hüzün esintisi geziniverdi yüreğimin üzerinde.Usuldan usuldan üşüdüm...
Arkama yaslandım ve hayatımı düşündüm...
Yaşadıklarımı, yaşayamadıklarımı, sevinçlerimi,kederlerimi...
Kaybettiklerimi, ya da yakalayamadıklarımı...
Hepsi,
bu şiirin satır aralarından kopup gelen tüm mahzun esintiler,
bir buruk tebessüm sevecenliğinde yaladı geçti dudaklarımı...
Garip bir durum...
Tarifi zor bir haz...
Ancak şiirlerde,
Jadore becerisi ile hayat bulabiliyor.
......
Merhaba Jadore!...
Seni, güzel şiirlerini ojumak hep güzel olmuştur.
Senden bir eski dost ricam var.
Blogcuya artık yazı ve resim eklemeyi beceremiyorum, yazdıklarım da çok hoş olmuyor.
Bilirim,
hep çok meşgulsündür ama,
eğer fırsat bulabilirsen,
uzakdost'a da bir sayfa düzenle diye ricada bulunuyorum blogspotta.
Eğer mümkün olursa, blogcuya not bırakabilirsin.
İyi günler,iyi tatiller diliyorum şimdiden.
duygu yüklü okudukca dönüp tekrar okudum sevgi ve dostlukla..
çoğunlukla rotasını rüzgarı çizer hayatın...
kırlanqıç / frdn
birde yorum onaymı var burada yani?))
seçtiğin tüm kavramlar vedalara barışık, hüzne yakın terimler güzel insan...
ardından hüzünlenebileceğimiz bir geçmişe sahipsek bile varsın ağlasın keman, şarkılar yinede hüzzam çalsın,
ve biz kadere atalım topu...
ama hüznümüzü seviyoruz
Nerelerdesin jadore, insallah hersey yolundadir..
Don artik seni ozledik..
Yorum Gönder